Choroba -.-

Niestety - Jestem chora. Kłuje mnie w głowę, poza tym trochę kaszlę. Teraz siedzę na kompie, bo po prostu muszę, zwariuję bez niego ;). Napiszę za około 4-5 dni.

Alaskan Malamute

                                          Alaskan Malamute                                                                                                                    
Wzorzec rasy mówi o wyjątkowo przyjacielskim nastawieniu malamuta do człowieka. W przeszłości służyły one bowiem nie tylko do polowań i transportowania ładunków, ale również do opieki nad dziećmi. Psy agresywne konsekwentnie eliminowano z hodowli najczęściej je uśmiercając. Stąd u dzisiejszych malamutów agresja w stosunku do ludzi jest cechą raczej niespotykaną. W stosunku do dzieci malamuty są wyjątkowo przyjacielskie, uległe i niezwykle cierpliwe. 
Właśnie ta ogromna cierpliwość i miłość malamuta do dzieci sprawiła, że psy te zaczęły być wykorzystywane w dogoterapii czyli leczeniu i rehabilitacji niepełnosprawnych poprzez kontakt z psem. W Polsce dogoterapia funkcjonuje od kilku lat i jest coraz popularniejszą formą rehabilitacji. Łagodne usposobienie malamuta sprawia, że nie nadaje się on na stróża posesji. Posiada jednak doskonałe wyczucie sytuacji i potrafi odróżnić z jakimi intencjami zjawił się u nas gość. Jeśli my przywitamy go serdecznie - pies również. Jeśli intencje gościa nie są przyjazne, silnie związany z nami uczuciowo malamut bedzie reagował niespokojnie. Nigdy nie oczekujmy jednak, że będzie nas bronił zębami i nawet szkolenie w tym kierunku nie przyniesie żadnego skutku. Jakkolwiek malamut jest psem niezwykle przyjecielskim w stosunku do ludzi, tak trochę inaczej rzecz się ma jeśli chodzi o jego kontakty z innymi zwierzętami. Tu uwidaczniają się pewne cechy dominacyjne w stosunku do innych psów. Zwykle to on musi być "szefem", jednak nie sprowokowany w żaden sposób przez innego psa, który okaże mu uległość - nie powinien zaatakować. Skłonność do polowań może sprawić, że malamut rzuci się w pogoń za sarną czy zającem. Takie polowanie zwykle jednak kończy się niepowodzeniem i pies po chwili wróci do nas zdyszany, ale zadowolony z przygody. Malamuty znane są również z zamiłowania do czynienia spustoszeń w przydomowych kurnikach. Kury stanowią dość łatwą zdobycz toteż często kończą życie w zębach psa, który gdy już raz znajdzie drogę do kurnika, to możemy być pewni, że będzie tam częstym gościem. Dużą atrakcją są też krowy, konie i kozy. Dobrze jest więc odpowiednio zabezpieczyć teren po którym biega pies tak, aby nie miał on możliwości wydostania się poza ogrodzenie. Nie postrzegajmy jednak malamutów jako morderców kur i pogromcy słabszych. Pamiętajmy, że nasz pies będzie zachowywał się tak jak go tego nauczymy i będzie robił to na co mu pozwolimy. Znamy malamuta, który wychowany od urodzenia w gospodarstwie nosił w pysku małe kurczęta i nie robił im żadnej krzywdy. Niektórzy hodowcy malamutów hodują również wspomniane wyżej zwierzęta gospodarskie i przyzwyczajone do nich psy nauczyły się traktować je obojętnie. Podsumowując można by powiedzieć, że malamut byłby skłonny zaakceptować każde inne zwierzę jeśli tylko odpowiednio wcześnie zaczniemy go z nim zapoznawać i z im większą ilością nowych sytuacji zaznajomimy naszego psa tym bardziej cywilizowanie będzie się on zachowywał. Choć bywa i tak, że pewnych głęboko zakorzenionych skłonności nie uda się nam całkowicie wyeliminować, to jednak bardzo wiele zależy właśnie od nas - ludzi. 


Psa Alaskan Malamute oceniłabym na... 9/10 . Bardzo mi się podoba, nie tylko z wyglądu.
Zdjęcia tego wspaniałego psa :

Akita Inu

Akita Inu -
 Akitę cechuje "orientalny spokój", zdecydowanie i niezależność owiane aurą tajemniczości. Swego pana darzy wielkim uczuciem, zachowując jednak stosowny dystans wobec jego przyjaciół. 

Stróż z niego znakomity: cichy i opanowany, nie robi hałasu z byle powodu, bo koliduje to z jego godnością. Gdy już jednak podniesie alarm, to znaczy, że dzieje się coś naprawdę niepokojącego. Inną zaletą AKITA INU jest wrodzone zamiłowanie do czystości. Zrównoważony i pogodny, nie czuje się nieszczęśliwy, gdy zostaje w domu sam. Choć naprawdę uwielbia swego pana, nie objawia tego nieodstępowaniem go na krok. Minusem charakteru akity jest silnie rozwinięty instynkt dominacji, co wyklucza przyjazne stosunki z jego współbraćmi. Każdy pies wchodzący na jego terytorium będzie uważany za intruza, któremu należy dać nauczkę.
Każdy fragment szlachetnej sylwetki szpica, od trójkątnej głowy po zawadiacko noszony ogon, sprawia wrażenie, że akita to dumny czworonożny samuraj. Słusznego wzrostu, mocno i proporcjonalnie zbudowany. Charakterystyczny wyraz ma jego głowa ozdobiona czarnym wierzchołkiem nosa, z umiarkowanie długą, mocną kufą, dobrze zaznaczonym stopem. Oczy są małe, w bardzo ciemnym kolorze, niemal trójkątne, głęboko osadzone i, jak przystało na japończyka, skośne. Uszy - również małe, grube, trójkątne, lekko zaokrąglone na końcach, stojące, skierowane do przodu. Ogon, osadzony wysoko, gruby, zawinięty na grzbiet. Włos okrywowy twardy w dotyku, prosty, podszerstek zaś miękki i gęsty. Umaszczenie może być białe, czerwone, płowe lub pręgowane. W przypadku umaszczenia czerwonego i płowego szata musi być obowiązkowo przybrana "urajiro". To określenie japońskie, na które nie znaleziono odpowiednika w innych językach, oznacza obecność białych znaczeń na bokach kufy, policzkach, pod żuchwą, na szyi, klatce piersiowej i brzuchu, na spodzie ogona i wewnętrznej stronie kończyn. Sierść długa jest poważną wadą. Niedopuszczalna czarna maska i kolorowe znaczenia na białej szacie.Mimo że nasz japończyk nie ma w sobie sportowej żyłki, trzeba mu zapewnić codzienną porcję aktywności. Akita jest psem wesołym i pogodnym. Najlepiej czuje sie jako stróż posesji, jest to bowiem rasa o bardzo silnym instynkcie terytorialnym, a tu silnie zaspokoi potrzebę pilnowania swojego terytorium. Nie najlepszym pomysłem jest trzymanie go w bloku. Spacery na psi placyk cieszą go w wieku szczenięcym, natomiast w miarę dojrzewania bierze górę pierwotny instynkt stada. Akita będzie usiłował podporządkować sobie pozostałe psy z podwórka, wypowiadając zdecydowaną walkę buntownikom. Miłe początkowo spacery w pobliżu domu mogą przerodzić się w ucieczki właściciela akity na widok każdego innego psa.




+ - dostałam olśnienia - Będę dawać "Ocenę" psów. Od 0/10 do 10/10 . Akitce dam 8/10, bardzo mi się spodobał głównie jej szpicowaty wygląd ;) . Ale też charakter... z opisów ^^. 
Zdjęcia Akity Inu :

Akbash Dog

Akbash dog to duży, elegancki pies pasterski pochodzący z Turcji - z terenów na zachód od Ankary. Jest uważany za przodka białych europejskich psów pasterskich. 
Owczarki te od dawna pilnowały stad i broniły je przed wilkami. Są przez to niezależne i dlatego trudno je wychować. Wymagają konsekwentnego traktowania, ale na szczęście szybko się uczą. 
Akbash dog nie nadaje się do zabawy z dziećmi.

Duże psy wielkości od 70 cm do nawet 86 cm, ważą 34-64 kg. Biały, krótki płaszcz, czasem z lekko przyciemnionymi, oklapniętymi uszami. Włos średniej długości, prosty lub lekko falujący. Występują także odmiany krótkowłose, są jednak rzadkością. Posiadają długie, smukłe nogi i lekko podwinięty na końcu ogon. Obwódka oczu, warg i nosa jest całkowicie czarna lub czarno-brązowa, ale również uznawana jest różowa.

Psy te są idealnymi obrońcami, często wykorzystywane jako psy stróżujące. Charakteryzują się niesamowita odwagą, potrafią bronić zwierząt hodowlanych nawet przed niedźwiedziem. Mogą być niebezpieczne dla dzikich zwierząt, ale po odpowiednim przeszkoleniu są łagodne dla noworodków. Wytrzymałe i wytrwałe, charakterem przypominają owczarka anatolijskiego. Potrafią całymi godzinami wylegiwać się w sadzie.

Teraz zdjęcia Akbash Dog'a ;) :

Airdale Terrier

Airdale Terrier - 
Psa tej rasy cechuje łatwość uczenia się, duża inteligencja oraz wrodzone zamiłowanie do wody, umiejętność pływania, a nawet nurkowania. Ma wesołe usposobienie, zawsze skory do zabawy. Jest dobrym stróżem i obrońcą. Wymagana konsekwencja we wprowadzaniu nawyków żywieniowych – dorosłe psy często mają niepohamowany apetyt i zjadają drobne przedmioty znalezione na spacerze.

Wielkość :	57 do 61
Masa ciała (kg):	22 do 26

Możliwe problemy: 

• Z trudem daje się nauczyć czystości
• Pozostawiony bez opieki może niszczyć sprzęty
• Lubi ścigać poruszające się obiekty
• Może być agresywny w stosunku do innych psów
• Rasa tylko dla doświadczonych właścicieli

Uwaga: Pewne problemy mogą być wyeliminowane przez odpowiednio dobrane szkolenie.




Zdjęcia Airdale Terrier : 

Aidi

Aidi – jedna z ras psów, należąca według FCI do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, psów molosów, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras, zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie górskim.

Wysokość	53 - 63 cm
Masa	25 kg

Doskonale spisują się jako stróże, gorzej jako psy do towarzystwa, są bowiem zbyt energiczne, zbyt pobudliwe, i w warunkach miejskich mogą być kłopotliwe. Po prostu rasa ta nie została jeszcze na tyle ucywilizowana, aby mogła żyć w nienaturalnych dla niej warunkach
Psy Aidi nie są spotykane w Polsce, wielu polaków nie słyszało o tej rasie.
Prawdopodobnie jest potomkiem dużych azjatyckich psów pasterskich. 
Francuska nazwa rasy "Chien de l’Atlas" określa jej pochodzenie - góry Atlas w Maroku; w ojczyźnie tej rasy, Aidi jest psem stróżującym. 
Dzisiaj wykorzystywane są Aidi jako psy stróżujące, zaganiające, pasterskie i myśliwskie. Pewnie wcześniej używane były również do walk jako psy bojowe. 

Affenpinczer

Affenpinczer to najmniejszy z pinczerów - maksymalnie do 28 cm wysokości w łopatkach, . Pełen temperamentu może być hałaśliwy. Futerko ma najczęściej żółte, czarno cieniowane. Chód ma charakterystyczny - drepczący, z powodu sztywnych tylnych łap.

Waga: 3 - 3,5 kg.  Wielkość: Poniżej 25 cm.  Sierść: Średniej długości, szorstka i sprawiająca wrażenie potarganej.  Umaszczenie: Preferowane czarne, dozwolone czarne podpalane, czerwone lub ciemnoszare.  Kraj pochodzenia - Niemcy Ten miniaturowy piesek istnieje od ponad 300 lat,  nie ma możliwości określić jego dokładnego pochodzenie, aczkolwiek malowidła z siedemnastego wieku przedstawiają go niemal w identycznej formie jak dzisiaj. Bez względu na pochodzenie czy też nazwę w rodowodzie Affenpinczery zyskały sobie miano "małpich pinczerów", ze względu na krótki zadarty nos, przycięte uszy, czujne okrągłe oczy, szczeciniaste brwi, krzaczaste wąsy i brodę.  Pomimo niewielkich rozmiarów jest to piesek o temperamencie teriera, czujny, odważny i silny. Nie jest to zbyt wymagająca rasa, wystarczy regularne szczotkowanie i wygładzanie aby pies wyglądał schludnie. Postanowiłam, że dokończenie ras dam za jakiś tydzień . A teraz zdjęcia  Affenpinczera :

1. Przywitanie + początek ras.

Hej, jestem Zuźka, i choć mam 11 lat, wiem dużo o zwierzętach. Najbardziej ze zwierząt kocham Psy ♥. Zaczniemy od wszystkich ras psów i ich opisów zgodnie z alfabetem, Osobiście moim naj psem jest Chart Afgański ( Którego niestety nie mam, ale mieszkam w ogromnie wysokim domu z dużym ogrodem, więc może kiedyś uda mi się go "zdobyć")
Rasy będą szły kolejno :  A

	affenpinczer aidi airedale terrier akbash dog akita inu alaskan malamut alpejski gończy krótkonożny amerykański pit bull terrier amerykański spaniel dowodny

	appenzeller ariegois australian cattledog                             B bandog barak barbet basenji basset artezyjsko normandzki basset bretoński basset d`Artois basset gaskoński basset hound                                                                                              beagle

	beagle harrier
	bearded collie
	beauceron
	bedlington terrier
	bergamasco
	bernardyn
	berneński pies pasterski
	bichon frise
	billy
	black and tan coonhound Dokończenie ras w następnej notce. W niej będzie też opis affenpinczer'a ;) .